Więcej informacji
- Tokugawa
Ieyasu to najsłynniejszy przywódca wojskowy Japonii, najznamienitszy pośród
samurajskich generałów. Rebeliant, uzurpator ale też ten, który zjednoczył
kraj. Jego dokonania dorównują osiągnięciom Cezara czy Napoleona. Był równie
podstępny, co odważny. Stworzył dynastię, która rządziła Japonią przez ćwierć
wieku, a jego filozofia bezwzględnego posłuszeństwa i poświęcenia,
kształtowała kraj aż po czasy współczesne. Kulminacyjna część jego historii
rozpoczęła się, gdy zmarł Toshiie, regent Japonii. Ieyasu, potężny wojownik
samurajski podjął próbę wyeliminowania swojego głównego wroga, Ishidy
Mitsunariego, przy pomocy gier politycznych, intryg i zastraszania. Mitsunari
nie pozostawał dłużny, między innymi nasyłając na przeciwnika zabójców. Ta gra
w kotka i myszkę przemieniła się w końcu w wojnę domową, w której potężne
armie decydowały o przyszłości Japonii. 21 października 1600 roku na równinie
Sekigahara Ieyasu stanął naprzeciw dwóch potężnych armii kierowanych przez
Mitsunariego, i młodego japońskiego szlachcica, Kobayakawę Hideakiego. W tej
walce, nazywanej później bitwą decydującą o historii Japonii, Tokugawa
zmuszony był podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu, zadecydować o zaskakującym
militarnym posunięciu, które świadczyło chyba jednocześnie o jego geniuszu i
szaleństwie.
Ieyasu był pomniejszym szlachcicem, który pokonał przeszkody zdające się nie do przejścia i został szogunem - wojskowym i politycznym przywódcą. Choć uchodził za stratega dokładnie przemyśliwującego decyzje i wyjątkowo dbałego dyplomatę, w chwili, gdy ważyły się losy zwycięstwa lub przegranej, postawił wszystko na jedną kartę w akcie desperackiej odwagi.